De symboliek van de kraai verandert door de jaren heen. De ene ziet een rondcirkelende groep kraaien als een voorteken voor ruzie, oorlog of verdriet. De ander beschouwt het als een geschenk: de kraai is een teken van wijsheid, roem en moed. Perfect voor diegene die het zoeken. Een ander beschouwt het dier als een teken van sluwheid, bedrog en diefstal. Maar niets is zeker. Is het enkel bijgeloof, of is één van deze mythes echt?
De ouders van Utah waren echte dooddoeners, doodgravers en zwart als de nacht met hun dichte, glanzende vachten en hun ogen vol verwarring. Zij werden vergeleken met de kraai, met hun sluwheid en de slechte tekens. Als zij verschenen, verloren anderen het leven. Niemand had echter verwacht dat Bell ooit een pup zou krijgen. En zo ontstond een jonge wolvin, Utah.
Utah was niet zwart, noch een doodgraver. Zij was het koekoeksei, door de moeder gelegd in een nest van een ander. Te lui om haar dochter zelf op te voeden en het te laten doen door een ander. Haar ouders begrepen het niet, noch iemand anders. Het enige wat gelijk was, was haar sluwe karakter. Haar intelligentie. Ze gebruikte het echter niet om anderen mee te doden, ze gebruikte het om haar eigen leven te beteren. Ze was een avonturier, dat maakte haar niet meer gewenst. Toen ze oud genoeg was moest ze vertrekken, maar de achtergrond van het kraaienkoppel achtervolgde haar.